کمبود آهن در سنین ۷ تا ۱۱ سالگی

کمبود آهن در کودکان

کمبود آهن در سنین ۷ تا ۱۱ سالگی ،کودکان و نوجوانان، مخصوصا زمانی که به مدرسه می روند، نیاز بیشتری به ملح آهن دارند. و روزانه باید مقدار ۱۲ میلی گرم آهن به بدن آنها برسد. گرچه کودکان دختر در این سنین رشد سریع ندارند. بااین حال چون امکان شروع قاعدگی در آنها وجود دارد، از این طریق مقداری آهن از دست می دهند. و به همین علت ممکن است دچار کم خونی گردند. اگر کودک در سنین مدرسه ، مواد غذایی آهن دار مانند گوشت قرمز ( گوسفند یا گوساله)، جگر گوسفند، غذاهای دریائی، تخم مرغ، سبزیجات برگ سبز تیره. مانند اسفناج، حبوبات مخصوص عدس و لوبیا (لوبیا چشم بلبلی) مصرف نکند، دچار کمبود آهن می گردد.

علائم کمبود آهن در بعضی از کودکان در این سنین یا سنین کمتر شامل:

خوردن یخ، مهر نماز، خاک و کاه گل ، بی اشتهایی، خستگی، بی حوصلگی، اختلال روانی و حرکتی و اختلال در یادگیری و افت تحصیلی می باشد. تحقیقات در مورد کودکان مدرسه ای دچار کم خونی بوده اند نشان داده است که یادگیری و نمرات علمی کودکان در سنین ۱۶ سالگی که دچار کمبود آهن بوده اند. (بعضی همراه با کم خونی و بعضی تر از نمرات استاندارد سن آنها بوده است .

بنابراین برای یادگیری و انجام داستان های علمی کودکان در سنین مدرسه، باید مواد غذایی کافی و کامل مخصوصا از نظر مقدار آهن، به بدن آنها برسد. اگر کودک مواد غذایی آهن دار مصرف نکند و دچار کمبود آهن شود و علائم آن را داشته باشد، باید ملح آهن به صورت دارو ( شربت یا قرص) به او داده شود. از طرف دیگر وجود ویتامین C به جذب آهن از روده ها کمک می کند. بنابراین کودکان در سنین ۷ تا ۱۱ سالگی باید مواد غذایی آهن دار مصرف کنند و توأم با آن مواد غذایی که دارای ویتامین C می باشد، مانند میوه جات (مركبات) وسبزیجات را نیز مصرف نمایند. کمبود آهن در سنین ۷ تا ۱۱ سالگی بیشتر اتفاق می افتد