حرف زدن با کودک

حرف زدن با کودک ،کودکان باید همیشه اجازه صحبت کردن، آن هم نه فقط در مورد موضوعات قابل قبول و بی خطر بلکه در باره مسائل بحث برانگیز و مورد اختلاف را داشته باشند.  این امر از اجزای اساسی رشد یک خودانگار خوب است. حاصل آن اتکا به نفس و احساس اینکه آنچه کودک انجام می دهد و می گوید اهمیت دارد. بنابراین آگاهی از حقوق کودک، و حد و مرز آن مقدار گفتگوی اجتماعی که از نظر جامعه قابل پذیرش است، می باشد.

اهمیت صحبت با فرزندان

کودکان باید آنقدر احساس آزادی بکنند که هر موضوعی را، هر چقدر هم که ممنوعه باشد در منزل مطرح کنند. آن ها باید همراه والدینی حمایت گر راجع به آن به بحث بپردازند، تا اینکه پنهان کاری کنند و جای دیگری دنبال کمک بگردند

همچنانکه کودک شما بزرگتر می شود، تصمیمات شما را زیر سوال می برد. او سعی می کند با منطق شما مقابله می کند. از ارائه نقطه نظر مخالف هراسی ندارد. و همانند یک فرد بالغ بدون از دست دادن کنترل خود بحث و مجادله می کند. بسیار مهم است که کودک شما یاد بگیرد همه این کارها را در محیط صمیمی و امن یک خانه با محبت انجام دهد. قبل از اینکه صحبتهای خود را به میدان اجتماع ببرد.

با فرزندان خود چگونه رفتار کنیم؟

شما باید قبل از هر معلمی به کودک خود نشان دهید که توانایی مستقل فکر کردن با ارزش است. بنابراین از تشویق پاسخ های درست و تنبیه پاسخهای غلط اجتناب كنید. والدین خوب هرگز در گوشزد کردن یا اصلاح همه اشتباهات کودک خود به محض انجام آنها، عجله نمیکنند. اما اگر این کار را بکنید مهارتهای خود کنترلی وخود اصلاحی کودک شما به اندازه کافی شکوفا نمی شود. و همچنین میزان اعتماد به نفس او بسیار اندک خواهد بود.

بزرگسالان از قوانین مخالفت مؤدبانه بهره مندند. همین قوانین باید بر هرگونه ارتباط متقابل بین والدین و کودک نیز حاکم باشد. با استفاده از این قوانین به کودک خود کمک خواهید کرد که عقایدی برای خود شکل دهد. منطق او را تقویت می کنید. و به او یاد می دهید چگونه مسائل را به نحوی اصیل و مطئن مورد سؤال قرار دهد. شما می توانید به فرزندتان اجازه دهید در یک جو دوستانه نظر خود را ابراز و با دیدگاه های شما مخالفت کند. یک پدر یا مادر خوب از رشد تواناییهای ذهنی و اعتماد به نفس کودک خود احساس غرور می کند و از مخالفتهای او احساس نگرانی نمی کند.

سوال بپرسید.

ایجاد ذهنیت ” اگر این طور نباشد چه؟ ” روش خوبی برای کمک به همه جانبه نگری در کودک است، به نحوی که بتواند ابعاد مختلفی از یک موضوع را را در یک زمان در نظر بگیرد. بنابراین هنگامی که کودک شما بدون فکر کافی، کار ناپسندی را پیشنهاد می کند، کافی است لحظه ای او را متوقف کنید و از او بخواهید فکر کند اگر آن کار را انجام دهد چه اتفاقی خواهد افتاد و اجازه بدهید خودش به دلایل ناشایست بودن آن کار پی ببرد. بدین طریق او یادخواهد گرفت هنگامی که شما یا کس دیگری را برای کمک به خود ندارد. عواقب کارهای خود را در نظر بگیرد.